Run 97 eindigt in Ziekenhuis

Dit bericht wordt geschreven door Henk en geciteerd door mijzelf. Dit vanwege het volgende feit: dat ik mij niet kan bewegen zonder pijn.
Afgelopen maandag is mij gevraagd om nog een weekje te bobsleeén te Winterberg vanwege blessures in het team. Geen probleem, ik doe het graag voor het team. Helaas eindigde het bobsleeavontuur voor mij op woensdagochtend. Aan het eind van de eerste Run in de een na laatste bocht crashten wij. Voor mij betekende dat een vervelende afsluiter. In de laatste bocht had ik zoveel pijn aan de rug, dat ik na de bocht heb losgelaten en uit de slee ben geslingerd. Gillend van de pijn lag ik op mijn rug op het remstuk. gelukkig kon Esme de slee bovenaan tegenhouden, zodat deze niet terug gleed. Iedereen kwam om mij heen staan en ik kon geen kant op. Binnen tien minuten werd ik opgepikt door de Ambulance en vervoerd naar het Ziekenhuis in Winterberg. Ik had zoveel pijn dat ik dacht dat er iets mis was. In het Ziekenhuis hebben ze direct foto's van mijn rug, schouders en bekken laten maken. Gelukkig bleek dat er niets gebroken was, alleen een brandwond op de schouder, kneuzing rug en bekken en routatie en dislocatie van het bekken. Het gevolg waren pijnlijke pijnscheuten in rug en schaambeen, waardoor ik niet kon bewegen. De eerste dag en nacht waren dan ook verschrikkelijk. Na de tweede dag is het Esme gelukt samen met Bert (fysio) om een Ambulance te regelen, zodat ik liggend naar huis kon worden vervoerd. De doctoren in Duitsland konden mij niet verder helpen. Onder begeleiding van Bert en Esme zijn wij samen afgereisd naar mijn huis in Groningen. Daar stond mijn moeder (nu zuster Klievia), en mijn vader ons op te wachten, om mij vervolgens verder te verplegen. Momenteel zijn wij een dag verder en ben ik nog steeds 100 procent afhankelijk van de hulp van mijn moeder ( zuster Klivia), dat betekend dus dat ik nog steeds niet kan bewegen vanwege de pijn. Hopend dat het de komende dagen wat beter vooruit gaat, denk ik stilletjes al weer aan de eerste training. De volgende keer hoop ikzelf mijn tekst te kunnen typen. De meiden van ons team wens ik vanaf hier heel veel succes bij de eerste Worldcub en tevens de eerste kans op nominatie voor de spelen in 2010.
groetjes en xxx Jannicke.