Kapûûûût, Stoek en gebroken!

Vrijdagochtend was het zover dat we uit Italië mochten vertrekken voor een weekendje winterberg voor de sponsors.. Wat je al wel niet voor je sponsors over hebt. Nou tine en ik hebben er 30uur overgedaan om van A naar B te komen om zo uiteindelijk nog net het diner mee te kunnen pikken. Ja, mijn laatste weekendje met de meiden was alles behalve een rustig weekend. Het positieve punt was dat ik alle laatste uren en minuten met tine heb door kunnen brengen. We hebben elkaar tot bijna alle details echt leren kennen. Dat iedereen denkt dat wij op elkaar lijken, blijken het toch mis te hebben. Tine is namelijk de boef van ons twee en ik ben de agent!

Vrijdagochtend tegen 11uur reden we weg vanaf de bobbaan. Na een heerlijk eerste deel te hebben gehad was het om 17uur over met de pret. Nadat er een verdacht lampje in de bus begon te branden hebben we de bus op een homo parkeerplaats geparkeerd in de hoop dat we daar mensen konden spotten die ons een handje konden helpen. De anwb stuurde de Adac op ons af, wat voor ons enigszins een geruststellend gevoel was. Want we waren echt bang. Op een stil en verlaten parkeerplek waar veel rare dingen gebeuren, denk aan de film P2, die wij de dag daarvoor hadden gezien (waar mensen worden vermoord op een overdekte parkeergarage) was de komst van ADAC ons enige lichtpunt.

Helaas bleek de hulp van ADAC een enge griezelige eigenwijze man te zijn, die wel geintresseert was in een stel hubsche madchen. Uiteindelijk heeft hij zijn haak uitgeworpen en ons en de bus meegesleept en afgezet bij de Peugeot dealer. Daar begon de volgde ellende, want het was tenslotte vrijdag 8uur en de winkel was dicht. De anwb zou een Duitser regelen die ons wel even uit de brand zou helpen. Vervolgens om half 10 nog niks gehoord te hebben, hebben we esme met urta mee laten gaan (de vervolgauto die 3uur later was vertrokken uit italie) omdat esme natuurlijk de vrouw voor de sponsors is. Gevolg, Tine en Jannicke blijven achter voor een gesloten winkel met de hoop op een redder in nood. Die kwam niet.. Dus werd het tijd om de slee buiten te zetten, een dekentje over te doen om zo uiteindelijk een lekker tukje te kunnen doen. Na een kort nachtje en een lange dag, werden we om 8 uur ochtend wakker geschut en werd ons verteld dat de bus niet te maken was. Vervangend vervoer was dus onze enige hoop. En geduld hadden we… de minuten en uren streken voorbij en om half 2 was het zo ver, vervangend vervoer was er tine en ik konden verder met onze volgende avontuur.. Tegen 5en kwamen we aan bij de bobbaan in winterberg en konden we nog net het diner en het feest mee pikken. Overigens was het eindfeest voor ons een kort feestje, wij lagen namelijk om 11uur al in ons bed om ons avontuur weer te kunnen verwerken.

Momenteel zit ik in oostenrijk met robbert,ivo en yannick om daar de pilotenschool te gaan doen. Dinsdag gaat het gebeuren, dan ga ik de slee om 4 ijzers naar beneden sleuren!! De gelukkig is Ivo de bruin, met hem zal ik het deze week moeten doen!! Ik heb er alle vertrouwen in!!!